FRIDERICUS I

I.

FRIDERICUS I.

Daniae Rex, ex Holfariae Duce, successit A. C. 1523. pulso Christierno nepoti. Lutheri doctrinam am plexus, cum toto regno, obiit A. C. 1532. detento in vinculis Christierno, per 27. Ann. Christiani III. successoris, Pater. Chytraeus, Saxon.

II.

FRIDERICUS I.

Imp. cognom. Aenobarbus vel Barbarossa, fil. Friderici Sueviae Ducis successit Conrado III. Patruo A. C. 1152. Imperio pacato, expeditionem in Italiam turbatam suscepit, A. C. 1155. Romanos verbis insolentes, caesis aut Tiberi mersis ad mille, coercuit. Spoletum direptum exussit. Cum Hadriano IV. quod ipsi ex equo descendenti sinistram tenuisset stapiam, in litem incidit, coronationem extorsit. Domum redux, Hermannum Palatinum mulctavit, peractâ contra Polonos expeditione, acerbius cum Pontifice litigare coepit, quod is asseteret, Imperatores, et Italiam et Imperium beneficio Pontificum habere, mollitus tamen ab Hadriano explicatione vocis, pacem ei concessit. In Italiam reversus, Mediolanensibus, qui gladios de collo suspensos gerentes veniam rogabant, pepercir. Regalia regni Longobardici tam Episcopos, quam Politicos, sibi deferre voluit, fodrum ab omnibus civitatibus exegit. Quod cum aegre Adrianus ferret, respondit, rogaturum se, quid Episcopo cum possessione? Nomen suum Papae praeposuit, reprehensus scripsit, Adriano Ecclesiae Cath. Pontifici omnibus illis adhaerere, quae caepit Iesus dicere, et facere. Quidquid Papatus vester Regalis habere dignoscitur, larguione Principum obtinet. Unde cum Romani Pontisici scribimus, fure antique, et nomen

praeponimus. Revolvite Annales, illic invenitur. His irritatus Papa, Siciliae Rege, et Mediolanensibus frustra in fridericum concitatis, robustissimum primô hominem, qui eum in Abduam praecipitaret, dein sicarios, tandem Magum adhibuit, sed nullo succeslu. Sigon. l. 12. et l. 13. Imp. Cremâ excisâ, Mediolano solo aequato, Alexandtum Papam, contra quem Victorem, post Paschalem et Callistum, tuebatur, Româ depulit, ad Tusculum magnâ clade vicit, fugientem, Venetias classe persecurus est. Sed a Venetis, Duce Ciano superatus, unde Ascensionis die hodiequeve annulo sibi mare despondent, Ottoqueve fil. eius captus est. Tandem cum Henricus Saxo-Germaniam turbaret, pacis avidus, ad pedes Papae Venetiis produbuit, a quo superbe conculcatus est, impie verbis Psalm. 91. v. 13. Super aspidem et Basiliscum ambulabis, abuslo, A. C. 1177. Naucler. gen. 40. Sabellic. enn. 9. l. 5. Dein, cum Vilhelmo Siculo quoqueve pace factâ, Constantiam Rogerii filiam Henrico fil. in uxorem dedit. Iterum cum Lucio III. Urbano III. Celemente III. collisus, expeditionem sacram obiit, multisque praeclare gestis, Philippopolim, Adrianopolim, Iconium, Turcis binâ acie victis, etc. cepit, Selephio fluvio mersus, vel Cydno, in Cilicia. A. C. 1190. Imper. 37. tanto omnium maerore, ut vix ulli unquam Principum plus lacrimarum datum sit. Ursperg. Siffrid. Crantz. Sax. l. 7. c. 1. Paul. Aemil. l. 6. Frising. de Frid. l. 2. c. 1. et 2. Aventinus l. 6. Guntherus in Frid. Radevicus, Blondus, Egnatius, Ae. Sylvius, P. Blesensis ep. 17. in edit. A. C. 1667. Baron. etc. Eum excepit fil. Henricus II. Asper.

III.

FRIDERICUS I.

aliis etiam Eitelfridericus dictus, avunculo adhuc Habspurgi Comiti, in bello adversus Henricum Ep. Basil. et iam Caesari in bello Bohemico operam navavit: eidem primus Imperatorii axiomatis nuntius. Quam ob causam, Eberhardo, ex Vohburgiis ultimo. Norimbergae Burggravio exstincto, Burgraviatum seu Franconiae Ducatum Imp. nepoti contulit. Alia, ut Berytum et Cadesburga, ab uxore Elisabetha Merania, ultimi Meraniae Duc. et Istriae Marchionis Othonis filia, ei obtigêre, nec non ius in Burgundiae Comitatum, quod postea Hugoni Cabillonensi A. C. 1256. et 1269. vendidit, retentâ solâ Advocatiâ Vesontinâ, quae deincepsseparatim vendita. Obiit A.C. 1290. Pater Conradi et Friderici, de quo mox.

IV.

FRIDERICUS I.

cognom. Admorsus, Marchio Misniae, fil. Alberti cognom. Degeneris, ex Margareta filia Friderici II. Imp. ob bella strenue, adversus Patrem, qui eum toto anno captivum tenuit, Principes Anhaltinos, Ioh. et Woldematum Brandeburgicos, duosqueve Impp. Adolphum et Albertum (ubi celebres clades Suevorum ad Luckau A. C. 1307.) gesta, Fortis (Germ. der Freudige) dici meruit. Postea, Patre, intra Erfordiam concluso, ditiones feliciter rexit: In compensationem damnorum expensarumqueve, Urbes Im periales Aldenburgum, Cycneam et Chemnitium A. C. 1308. subegit. Tabe exstinctus obiit, A. C. 1326. Ex priore coniuge Agnete Carinthiae Duc. pater Friderici Claudi, qui sagitta confolsus est, A. C.1 315. ex altera vero Elisabetha Arnshagia, Friderici, de quo hîc infra.

V.

FRIDERICUS I.

cognomine Victoriosus, fil. Ludovici Barbati Elector Palatinus, nepos Ruperti Imp. Ludovico maiore fratre maortuo, Electoralem administrationem nactus est, tutor nepotis Philippi: mox eo adoptato A. C. 1454. Elector. Bella multa feliciter gessit, inprimis cum Diethero Isemburgico, Electore Mogunt. quem A. C. 1462. felicissime devicit, Badensi, Metensi, et Wirtenbergico captis: quo tempore Strata Montana ad Palatinos devenit. Oblit A. C. 1476. Laewensteniorum Comitum sator, ex Clara a Tertingen.

VI.

FRIDERICUS I.

fil. Hermanni II. cognom. Senioris, Com. Teccensis, frater fuit Lucelmanni et Hermanni III. quo genitus Albertus IV. Rudolphum I. Imp. cum Eberhardo Wittenbergico reconciliavit.

VII.

FRIDERICUS I.

fil. Ioh. Ligniciae Ducis ex Hedvige Lignicia (Patrui magni filia) nat. A. C. 1446. in aula Onoldsbacensi, inde Brandeburgica Electorali, demum Regia Bohemica educatus est. A civitate Lignicia, quae Patri Avoque diu rebellis, cum Matre, sollenni cerimoniâ, intromissus A. C. 1454. Consulem Ambrosium Bitschinium, motuum auctorem, capite multavit: quo pacto domino suo Principatus restitutus est, in eo plene recuperando Alberto Brandeburgico adiumentum insigne ei adferente. Cum postea Georgius Bohemiae Rex quod Hussitis accessisset, A. C. 1462. a Papa proscriptus, et Silesia ab eius obsequio soluta esset, Fridericus, ob eius studium, una cum Olnsensi, eodem fulmine percuslus est A. C. 1468. sed tandem, per Albertum praefatum, Pontificii Legati Rudolphi Ep. Lavatini im pulsu, adversus Georgium electo Regi reconciliatus, Georgium, cuius dein filiam Ludimillam duxit A. C. 1475. itidem huic reconciliavit. De cetero, fideli Matthiae praestitâ operâ, contra Bohemos et Polonos, Capitaneus Silesiae et Lusatiae super. creari meruit. Mundo valedixit A. C. 1488. Princeps, diligenti rei familiaris administratione (unde Briegam A. C. 1481. et alia Oppoliensibus agnatis oppignorata redemit) et publici curâ optime de Principatu meritus; relictis sub tutela viduae, quae decessit A. C. 1503. filio cognomine, de quo mox, Ioh. item et Georgio, de quibus suo loco.

VIII.

FRIDERICUS I.

fil. Wolphgangi ex posteris Danckonis, qui Zolleranam arcem tenuisse dicitur A. C. 829. secundum Zimmetlheuserum, fil. Conradi I. Burggravii Norimbergensis, circa A. C. 1168. nepotem habuit ex filio Conrado I. Fridericum II. quamvis alii hunc eius filium faciant.

IX.

FRIDERICUS I.

fil. natu maximus Georgii Friderici, rami Durlacensis, ex Iuliana Ursula Ringravia, in lucem editus A. C. 1594. a Patre vivo Principatum suscepit, sed paulo post, in lite cum agnatis Edoardinis causâ cecidit et ad restitutionem condemnatus est A. C. 1622. unde ad Imp. susceptum iter; donec Eslingae transactum, A. C. 1629. Bello Suecico variam fortunam expertus, in pacificatione Pragensi, ab amnestia exclusus, tandem vero pace Monaster, in sua restitutus est, eiqueve, cum linearum alternatio sancita esset, primus servatus locus. Obiit A. C. 1659. Uxores habuit quinqueve, Barbaram filiam Friderici Ducis Wirtenb. E le oram, filiam Alberti Ottonis Com. Solmensis, Mariam Elisabetham Waldecciam, filiam Volradi, Annam Mariam filiam Iacobi ultimi Com. Geroldssecciae, et Elisabetham filiam Vratislai Com. Furstenbergici, quae marito superfuit. Ex primo matrimonio natus est Fridericus, de quo mox; Carolus item Magnus: ex secundo Gustavus Adolphus, de quibus suo loco: ut filias omittam.